زندگی انچه زیسته ایم نیست.... بلکه چیزیست که به یاد می اوریم تا روایتش کنیم... (گابریل گارسیا مارکز)

در این دنیا که مردانش به نامردی عصا از کور می دزدند منه خوش باور نادان محبت جستجو کردم...

عمری دخیل تو بودم بیمار یک پلک جادو... شاید عنایت نماید امشب خدای نگاهت...

و این سه تار کهنه را دوباره خواهم نواخت...روزی اگر با من همراه شوی...کوچه های دلتنگ پاییز را تا انتهای بهار خواهم پیمود...طراوت را از طراوت وام خواهم گرفت, فردا اگر روز زیستن باشد...........